2.1.08

ขอแสดงความอาลัยอย่างสุดซึ้ง



ในเวลา 02.54 น.ของวันที่ 2 มกราคม 2551 เป็นเวลาที่สุดเศร้าของปวงชนชาวไทยทั้งประเทศที่ได้สูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักยิ่งไปอย่างไม่มีวันกลับ สมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์
พระราชกิจต่างๆที่พระองค์ทรงได้แบ่งเบาจากสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ และโครงการส่วนพระองค์ต่างๆที่เราชาวไทยต่างสำนึกในพระคุณของพระองค์ท่านที่ได้ทรงปฏิบัติและทรงช่วยเหลือประชาชนชาวไทยมาแสนนาน

ผู้เขียนเคยได้เป็นนักเรียนศึกษาวรรณคดีฝรั่งเศสกับพระองค์ท่าน ที่คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่หลายปีก่อน วันแรกที่พระองค์เสด็จมาทรงสอน ข้าพเจ้าฯ เข้าห้องเรียนช้ากว่าพระองค์ท่าน ทำให้รู้สึกอึดอัด แต่ท่านก็ไม่ได้ตรัสสิ่งใด ยังคงสอนวรรณกรรมของนักเขียนนามอุโฆษ Antoine de Saint-Exupéry ในวันนั้นพระองค์ได้ทรงสอนเรื่อง Terre des Hommes ซึ่งถือเป็นผลงานชิ้นเอกอีกชิ้นหนึ่งของนักเขียนท่านนี้ ความตอนหนึ่งพระองค์ทรงตรัสถามว่า "รู้มั๊ยว่า ทำไมเราต้องเรียนคณะมนุษยศาสตร์?" ตอนนั้นข้าพเจ้ารู้สึกเกร็งจากการเข้าห้องเรียนช้า รู้สึกอายมากโขอยู่ จึงไม่กล้าตอบ ท่านจึงตรัสต่อว่า "ครูอยากให้พวกเธอเป็นมนุษย์มากกว่าคน และจะเป็นมนุษย์ที่ดีได้ ต้องมีความรับผิดชอบ ในทุกๆสิ่งที่เราได้เข้ามามีส่วนร่วม "

ในวันนั้นพระองค์ท่านเล่าเนื้อหาของวรรณกรรม ที่ Antoine de Saint-Exupéry ถ่ายทอดออกมาในแนวปรัชญาผ่านอาชีพบุรุษไปรษณีย์ที่เกิดอุบัติเหตุเครื่องบินชำรุด ตกอยู่ท่ามกลางหิมะทะเลทราย โดยมีถุงจดหมายและพัสดุของคนอีกหลายคนที่ต้องการส่งถึงกัน ความยากลำบากอย่างแสนสาหัสที่ผู้เขียนพยายามบอกเล่าถึง "หน้าที่ความรับผิดชอบ" ต้องเดินเท้าท่ามกลางหิมะด้วยเหตุผลเดียวสำหรับการอยู่รอด เพื่อจดหมายและพัสดุเหล่านั้น


การที่พระองค์ไม่ได้ทรงลงโทษการมาช้าของข้าพเจ้าในวันนั้น แต่สิ่งที่พระองค์ทรงยกตัวอย่างวรรณกรรมชิ้นนั้นต่อข้าพเจ้า ทำให้ข้าพเจ้าเข้าใจ ระลึกถึงพระองค์และยึดถือเสมอมา จวบจนทุกวันนี้ เพียงเพราะประโยคที่ว่า L'humanité est responsibilité หมายความว่า "ความเป็นมนุษย์หมายถึงมีความรับผิดชอบ" และพระองค์ได้ทรงเป็นแบบอย่างที่ดีมากสำหรับคำนี้ ซึ่งข้าพเจ้านำมายึดถือปฏิบัติต่ออาชีพคนคั่วกาแฟจวบจนทุกวันนี้


ขอให้พระองค์เสด็จไปสู่สรวงสวรรค์ ด้วยเทอญ
ศิรฎา เตชะการุณ
พี แอนด์ เอฟ คอฟฟี่
2 มกราคม 2551
My Dearest Princess
All Thai people were sad in receiving bad news about our dearest princess Her Royal Highness Princess Galyani Vadhana , His Majesty the King's eldest sister, last night for her death.
I recognized her philosophy teaching when I was a student in Faculties of Humanities, Chiangmai University. Once, I attended her French Literature class and I came late. Her Royal Highness princess didn't get angry but asked me why I had to study in this faculty? I couldn't get any good question so she told me "To be good human, everyone must have responsibility of his own"
During the class, she taught us "Terre des Hommes" which written by Antoine de Saint Exupery. The climax of this story teach us about "responsibility". The postman in this story have duty to distribute all letters and parcels inside his sac. But he got accident and fall into the wide area of snow. He extremely make courage to walk and walk for only little hope to see somebody who could carry the parcels and letters. In his mind is only "Responsibility" to send all thase things to anothers who are waiting for them. Since that day, I've realized that "Responsibility" is the MUST for my job and my way of life.
And I found this poem in http://www.verses4cards.co.uk/
She is Gone
(Read out at the Queen Mother's Funeral)
You can shed tears that she is gone
or you can smile because she has lived.
You can close your eyes and pray that she'll come back
or you can open your eyes and see all she's left.
Your heart can be empty because you can't see her
or you can be full of the love you shared.
You can turn your back on tomorrow and live yesterday
or you can be happy for tomorrow because of yesterday.
You can remember her and only that she's gone
or you can cherish her memory and let it live on.
You can cry and close your mind,be empty and turn your back
or you can do what she'd want:smile,open your eyes,love and go on.
Anon
Sirada Techakaroon
P&F Coffee

4 comments:

Anonymous said...

ขอพระองค์ เสด็จสู่สวรรคาลัย
พระองค์ท่านจะอยู่ในใจชาวไทยตลอดไป
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ

Anonymous said...

ให้คิดถึงพระองค์ในวันที่ผ่านมา เพื่อเป็นกำลังใจให้ตัวเองและผองเพื่อนในวันนี้และวันพรุ่งนี้

ขอบคุณ คุณแน่ที่ร่วมไว้อาลัยค่ะ

Anonymous said...

ร่วมไว้อาลัยด้วยครับ .. ผมเป็นคนหนึ่งที่พอจะได้อ่านหนังสือของ อังตวน เช่นกัน ผมไม่รู้เรื่องลึกมากนัก แต่ผู้เขียนเป็นบุคคลที่ถ่ายทอดความรู้สึก และ ปรัชญาการดำเนินชีวิตได้ดีมาก

รู้สึกดีมากกับบทความเรื่องนี้ แล้วยังรู้สึกว่าพี่ไนซ์โชคดีมากที่เคยได้เรียนจากพระองค์ท่าน ฯ ส่วนตัวผมในชีวิตเคยมีโอกาสได้ใกล้ชิดท่านมากที่สุด คือการได้ฉายพระรูปท่าน ในคราวที่ท่านเสด็จชมการแสดง บางกอก ซิมโฟนี่ ออเครสต้า ซึ่งเป็นครั้งที่ผมปลื้มและยังประทับใจจนวันนี้ครับ

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.