คนที่มาลุยต่างแดนคนเดียวในที่ที่ไม่คุ้น มีข้อแนะนำสำหรับสาวๆ หากไม่รู้ทาง หรือต้องการถามทางที่จะไป กรุณาเลือกคนที่จะถามสักนิด ยิ่งเมืองที่คราคร่ำไปด้วยผู้คนจากทั่วโลก ย่อมมีคนดีไม่ดีปะปนไป คนฝรั่งเศสด้วยกันยังเตือนถึงข้อนี้ ควรเลือกถามผู้หญิงที่มีอายุหน่อย หรือเป็นนักเรียน นักศึกษา หรือคนทำงาน จะดีที่สุด หรือเจ้าหน้าที่ที่อยู่ในสถานที่นั้นๆ ยิ่งดี
มาถึงกรุงปารีส สิ่งที่ต้องเรียนรู้ให้เร็วที่สุดเห็นจะเป็นวิธีใช้รถไฟใต้ดิน หรือที่ Le Metro หากเข้าใจแล้วจะรู้สึกว่าชีวิตมันง่ายขึ้นเยอะ ไม่อย่างนั้นต้องลากสัมภาระอันหนักอึ้ง ขึ้นลงบันได เดี๋ยวขึ้นเลี้ยวซ้าย เดี๋ยวลง เลี้ยวขวา ให้รู้สึกว่าอยากเอาของในกระเป๋าทิ้งออกไปบ้างเลยล่ะ
วันนี้เรามาศึกษาวิธีใช้รถไฟใต้ดินกันดีกว่า เริ่มจาก ต้องมีแผนที่เส้นทางเดินรถก่อน สามารถหาได้ง่ายๆ จากหลายที่เช่น เคาน์เตอร์ในโรงแรม ร้านสะดวกซื้อ ร้านขายของที่ระลึก สถานีรถไฟ เป็นต้น เก็บไว้เป็นอาวุธคู่กายก็ว่าได้
จากรูปจะเห็น M ในวงกลมต่อด้วยตัวเลขต่างๆ ในวงกลม คือเส้นทางจะไปหยุดที่ไหนบ้าง เราก็พิจารณาไปว่า เราต้องการไปสถานีไหน ถามเจ้าหน้าที่ได้ว่า สมมุติเราจะไปพิพิธภัณฑ์ ลูฟว์ จะไปลงที่สถานีไหน เค๊าก็จะบอกว่าจากนี่ไปลงที่นั่น ต่อด้วยสายนั้น แล้วไปลงตรงโน้น เสร็จแล้วต่อสายโน้น ไปสายนี้ ฟังแล้วดูน่าสนุก พอไปผจญภัยเอง สนุกกว่าที่คิดอีกแน่ะ สังเกตให้ดีว่าเราอยู่สถานีไหน ดูที่บรรทัดบนสุด แล้วจะไปไหนดูป้ายที่ติดไว้ตรงทางแยก แล้วไปตามป้ายนั่นแหละ บางสถานีต้องลงไปใต้ดินหลายชั้น เลี้ยวซ้ายบ้าง เลี้ยวขวาบ้าง ก็ไม่ต้องท้อ หลงซัก 3 ครั้งก็คล่องแล้ว อ้อ ลืมไป เตรียมเศษเหรียญให้พร้อมล่ะ ทุกที่ที่จะไปราคาเดียวกันหมด ราคาตั๋วเที่ยวเดียวจะอยู่ที่ 1.4 ยูโร คิดเป็นเงินไทยประมาณ 65 บาท ดูแล้วถูกมากเพราะผู้เขียนนำไปเทียบกับน้ำเปล่าที่ขายตามริมทางเดินทุกที่ไม่มีต่ำกว่า 2 ยูโรเลย ถ้ารู้ว่าชีวิตจะอยู่ใต้ดินมากกว่าควรซื้อตั๋วเหมาเป็นวัน จริงแล้วถ้าธุระไม่มากเดินเท้าจะดีกว่า เพราะได้สัมผัสชีวิตผู้คนแบบใกล้ชิด และจะทำให้เราเก็บบรรยากาศมาฝากเพื่อนได้มากกว่าอยู่แต่ใต้ดินนะคะ ส่วนในวงกลมที่มีตัวอักษรแบบอื่น เช่น RER ก็จะหมายถึงพาหนะแบบอื่นๆ ที่ไม่ใช่รถไฟใต้ดิน อาจจะเป็นรถไฟธรรมดา หรือ รถไฟด่วน หรือ รถราง ก็ได้ นึกชมคนออกแบบผังเมืองและผังการคมนาคมที่นี่ว่าออกแบบได้สุดยอดล้ำลึกเหลือคณา ผู้รับผิดชอบด้านนี้ในบ้านเราน่าจะได้ไปศึกษาอย่างจริงจังแล้วนำมาปรับแก้บ้างนิ ที่ต้องสังเกตอีกอย่างคือ รถไฟบางขบวนมันเก่ามากแล้ว อะไรที่มันเคยอัตโนมัติ บางทีมันก็เกเรเอาดื้อๆ เช่นประตูเป็นต้น หากมันไม่เปิดเอง ก็รีบๆกดคันโยกลงให้มันเปิด ที่ต้องรีบเพราะแต่ละขบวนมีเวลาจอดไม่เกิน 2 นาที ฉะนั้นอย่ายืนงงนานเกิน 1 นาทีเดี๋ยวจะลงไม่มัน ไม่มีใครมาคอยช่วยหรอกค่ะ ต้องช่วยตัวเอง และหากขบวนไหนแน่นมาก เค๊าห้ามใช้ที่นั่งริมประตู แม้ว่าจะนั่งมาหลายสถานีแล้วก็ตามหากยังไม่ถึงที่หมายแต่บังเอิญคนดันแห่กันเข้ามาต้องรีบยืนขึ้น
มีอีกเรื่องให้สังเกต เผื่อจะได้มีเวลาชมเมืองเยอะขึ้นไม่ต้องเสียเวลาหา ผู้เขียนได้ถ่ายรูปลักษณะทางเข้า Metro ไว้บ้างหลายๆแบบ เพราะมันจะไม่เหมือนกันไปซะหมด ถ้าเห็นคำว่า Metro หรือ สัญญลักษณ์อย่างในรูปก็ใช่เลยลุย......
11-07-2007
